پیوند: http://jameesalamat.com/

این اختلال جدی ترین اختلال تیک می باشد. این اختلال با تیک های مرکب، ادای کلمات زشت و مستهجن، پژواک کلمات، مشخص می شود. به عنوان نمونه، اختلال از اوایل دوره کودکی با تیک های حرکتی و گذرا ساده همانند پلک زدن و تکان های سر، آغاز می شود. هر چند ممکن است این تیک ها به صورت گذرا پدید آمده و خاموش شوند، ولی سرانجام دائمی می شوند و اثر هایی بر روی کودک و خانواده او ایجاد می کنند.

...

در این اختلال تیک های آوایی به طور متوسط 1 الی 3 سال بعد از آغاز نشانه های حرکتی شروع   می شوند و معمولا ویژگی های ساده ای دارند همانند صاف کردن گلو و ناله، معمولا نشانه های آوایی پیچیده تر دیگری چون تغییرات چشمگیر و ناگهانی در آهنگ، درجه و حجم صدا در موارد کمی اتفاق می افتند.

تیک های حرکتی و آوایی میزان و حد تناوب آنها از تیک های بدون توقف که معمولا غیر قابل شمارش هستند تا تیک هایی نادر که فقط چند دفعه در هفته اتفاق می افتند، متغیراند. تیک های مزمن ممکن است به تنهایی یا در ترکیب هایی از تیک های حرکتی و صوتی که مستلزم گروه هایی متعدد از عضله ها هستند، رخ دهند.

قدرت و درجه تیک های صوتی نیز می توانند به طور فاحشی از رفتارهای پیش پا افتاده همچون بالا کشیدن جزئی شانه ها یا صاف کردن گلو تا تظاهرات شدید همچون پرتاب بازو و عوعوی شدید که خسته کننده و وحشت انگیز هستند، متغیر باشد. شایع ترین علامت وابسته به اختلال توره، وسواس فکری عملی است.

بیش فعالی توأم با کمبود توجه، تکانشی بودن نیز در کودکان مبتلا شایع است و نارضایتی اجتماعی، شرم، کمرویی با خلق افسرده در میان آنها وجود دارد، عملکرد اجتماعی، تحصیلی افراد مبتلا ممکن است با توجه به شدت اختلال آنها و همچنین کناره جویی دیگران از آن از یک طرف و اضطراب  خود فرد مبتلا از قرار گرفتن در موقعیت های جمعی از طرف دیگر، آسیب پذیر شود.

علائم اختلال توره 

توسط ژیل دولاتوره مطرح شد. این اختلال در سال های اخیر توجه زیادی را به خود جلب کرده است. این اختلال ممکن است زودتر از دو سالگی آغاز شده و باعث مشکلات کارکردی و اجتماعی معنی دار برای کودک گردد. مهمترین ویژگی  اختلال، وجود تیک های حرکتی چند گانه همراه با یک یا بیش از یک تیک صوتی است. این تیک ها ممکن است  به طور همزمان یا طی دوره های مختلفی از بیماری ظاهر شوند. 

ملاک های تشخیصی اختلال توره 

تیک های حرکتی متعدد و یک یا چند تیک آوایی، زمانی در طول اختلال - اما نه لزوما  همزمان - وجود داشته باشد. (تیک حرکتی یا آوایی ناگهانی، سریع، عود کننده یا موزون و کلیشه ای است).
تیک در ضمن روز بارها (معمولا به صورت دوره ای) تقریبا هر روز یا متناوباً در طول دوره ای بیش از یک سال، که ضمن آن فاصله های بدون تیک بیش از سه ماه متوالی وجود نداشته است، روی دهد.
اختلال موجب ناراحتی مشخص یا تخریب قابل ملاحظه در عملکرد اجتماعی، شغلی یا سایر زمینه های مهم گردد.
 سن شروع قبل از 18 سالگی.
اختلال ناشی از تأثیر فیزیولوژیک یک ماده (مثل محرک ها) یا یک اختلال طبی کلی، مثل بیماری هانتینگتون یا التهاب مغزی پس از عفونت ویروسی نیست.

میزان شیوع اختلال توره

به گزارشDSM IV اختلال توره تقریبا در هر 4 یا 5 نفر از 10000 نفر نمود می یابد و نسبت ابتلای مرد به زن  2 تا 3 بر یک است. سن شروع اختلال توره از 2 سالگی و معمولا در دوران کودکی  و قبل از 18 سالگی است .جزء حرکتی اختلال معمولا تا 7 سالگی و جنبه صوتی آن تا 11 سالگی نمود می یابند.

دلایل اختلال توره

دلایل ژنتیک یا عصب شناختی در توجیه علت این اختلال، نقش قویتری دارند و عوامل روانی در تشدید یا تخفیف آن مطرح می شوند. بررسی دوقلو ها و مطالعات خانوادگی نشان داده اند که عوامل ژنتیک در انتقال این اختلال نقش مؤثری دارند (پل و لکمن،1988).

میزان همگامی در ابتلا به این اختلال توره در دو قلو های یک تخمکی بیش از 50 در صد است در حالی که این میزان در دو قلو های دو تخمکی نزدیک 10 در صد است ( پراین و دیگران،1986 ). اگر دو قلو هایی با اختلال تیک حرکتی مزمن در این گروه قرار گیرند این رقم ها برای دو قلو های یک تخمکی 70 درصد، برای دو قلو های دو تخمکی به 30 درصد افزایش می یابد.

این اختلاف چشمگیر در همگامی جفت های یک و دو تخمکی نشان دهنده نقش پر اهمیت عوامل ژنتیک در علت شناسی توره است. در عین حال، این رقم ها نشان می دهند که عوامل غیر ژنتیک در ماهیت و شدت این اختلال نقشی با اهمیت و اساسی دارند.

عوامل خطر اختلال توره

خلق و خوی: تیک ها با اضطراب، برانگیختگی، و خستگی بدتر می شوند و هنگام فعالیت های آرام و متمرکز، بهتر هستند. افراد هنگامی که مشغول انجام دادن تکالیف درسی یا کارهایی در خانه هستند در مقایسه با زمانیکه در خانه بعد از مدرسه یا هنگام شب استراحت می کنند، تیک های کمتری دارند. رویدادهای استرس زا و تحریک کننده (مثل امتحان دادن، شرکت کردن در فعالیت های تحریک کننده) اغلب تیک ها را بدتر می کنند.

محیطی: مشاهده کردن حرکت سر و دست و یا صدا در فرد دیگر که فرد مبتلا به اختلال تیک، حرکت یا صدای مشابهی را بروز دهد، که دیگران اشتباهاً آن را هدفمند تصور می کنند. وقتی فرد با صاحبان قدرت تعامل می کند(مثل معلمان، سرپرستان، پلیس) این می تواند خیلی مشکل ساز باشد.

درمان اختلال توره

با ایجاد اختلال در عملکرد های اجتماعی، تحصیلی و شغلی لازم است ابتدا به همراه اقدامات آموزشی و حمایتی که موجب تغییر شکل نگرش ها و انتظارات منفی می شوند، روشهای رفتاری و زمینه عادت زدایی امتحان شوند. بعد به صورت توأم، دارو درمانی آغاز گردند.

هر چند خطرهای بلند مدت و کوتاه مدت استفاده از این داروها موجب می شود متخصصان بالینی، از این داروها فقط در موارد جدی استفاده کنند، تقریباً 70 درصد از بیماران مبتلا به اختلال توره یا به داروهای هالوپریدول و یا به پیموزاید، پاسخ مساعدی می دهند و به طور متوسط بعد از مصرف، 70 تا 80 درصد علائم کاسته می شود.

داروهای دیگری به نام کلونیدن که یک اگونیست گیرنده آلفا ست تقریباً 25 درصد از فرکانس تیک می کاهد. علی رغم این بهبودی ها، پیامدی شدیدی چون تونوس، بی قراری حرکتی، حرکتی، اختلال شناختی و اضافه وزن، خواب آلودگی و افت فشار خون و نظایر آنها عوامل محدود کننده ای در استفاده از این دارو ها هستند.

موارد دیگری از اختلال توره، تیک هایی است که به طور مشخص ملاک های دیگر اختلال های تیک را شامل نمی شود، مثلاً کمتر از چهار هفته دوام دارند یا بعد از 18 سالگی شروع می شوند.
برای دسترسی به فهرست مراکز مشاوره و متخصصین روانشناسی روی لینک زیر کلیک نمایید:

روانپزشک خوب در تهران

پیوند: http://jameesalamat.com/

کسی که روابط خوبی با دیگران دارد و به نظر می‌رسد از بودن با دیگران خوشحال است و حتی می‌خندد ولی در عین حال در درون خود از نشانه‌های افسردگی رنج می‌برد. بنابراین افسردگی خندان را نمی‌توان به راحتی تشخیص داد. آنهایی که مبتلا به افسردگی خندان هستند در احساسات خود اغراق می‌ کنند. آنها حتی ممکن است از افسردگی خود آگاهی نداشته باشند و یا نمی‌خواهند آن را به خاطر «ترس از ضعیف به نظر آمدن» بپذیرند.

...

علائم  افسردگی خندان 

صبح‌ها برای بیدار شدن از خواب و بیرون آمدن از رختخواب، مرتب و آراسته شدن و رفتن به محل کار خیلی باید تلاش کنید. وقتی هم که به محل کارتان می‌رسید می‌توانید نقش یک آدم شاد را بازی کنید، اما از درون احساس تهی بودن و فاصله داشتن با دیگران می‌کنید.
 
روز کاری‌تان را می‌توانید به خوبی طی کنید، با موفقیت به انجام مسئولیت‌های‌تان بپردازید و امور را پیش ببرید، اما برای حفظ تمرکزتان می‌جنگید. وقتی بالاخره به خانه برمی‌گردید آنقدر خسته و فرسوده‌اید که حوصله‌ی رسیدگی به مسئولیت‌های خانوادگی و حتی رسیدگی به خورد و خوراک خودتان را هم ندارید و قبل از شام به رختخواب‌تان می‌روید.

برای مراقب از خودتان هیچ کاری نمی‌کنید. آنقدر انرژی برای ظاهرسازی‌تان صرف می‌کنید که هیچ توانی برای ورزش کردن، درست کردن غذا‌های سالم و وقت صرف کردن با دوستان و تفریح باقی نمی‌ماند.
 
به طور پیوسته در یک سیکل معیوب از هیجانات منفی گرفتارید، بابت بی حس و حال بودن‌تان یا احساس گناه می‌کنید یا احساس شرمندگی، و یا وقتی که نمی‌توانید انرژی لازم برای انجام کاری را پیدا کنید، از دست خودتان خشمگین می‌شوید و خود را تنبل و به درد نخور می‌دانید.

از هیچ چیز لذت نمی‌برید. اگر نمی‌توانید به یاد بیاورید که آخرین زمانی که واقعاً از زندگی خود لذت برده اید چه زمانی بوده است، می‌تواند علامتی از افسردگی باشد. همچنین اگر یافتن آنچه که شما را امیدوار کند برایتان دشوار است، نشان دهنده این است که مشکلی وجود دارد.

شب‌ها احساس بهتری دارید. صبح‌ها به فکر تمامی کار‌هایی که باید در طول آن روز انجام دهید هستید. اگر چه در کنار دیگران هستید، اما فاصله‌ای را با آن‌ها احساس می‌کنید. داشتن مکالمه‌ای صادقانه و صمیمانه دشوار به نظر می‌رسد چرا که باید تصویر خوبی که از خود نشان داده اید را حفظ کنید.

انرژی شما کم است. به سختی می‌توانید ادامه دهید. سطح انرژی شما می‌تواند نشان دهنده بسیار خوبی از سلامت شما باشد، حتی اگر برنامه روزانه خود را هر روز ادامه می‌دهید. درگیر چیزی به نام افکار خودکُشی منفعل هستید، یعنی عملا برنامه‌ای نمی‌چینید تا خودتان را از زندگی خلاص کنید، اما از فکر اینکه ممکن است ناگهان بمیرید (مثلا در یک تصادف اتومبیل)، ناراحت نمی‌شوید یا استرس نمی‌گیرید.

درمان افسردگی خندان

این دشوار است که تعیین کنیم دقیقا چه چیزی موجب افسردگی خندان می‌شود اما خلق‌و‌خوی ضعیف می‌تواند از موارد مختلفی مانند مشکلات کاری، بر هم خوردن روابط و احساس پوچی و بی‌هدفی در زندگی حاصل شود. تغییرات سبک زندگی شامل توجه و اهمیت بیشتر نسبت به تغذیه، خواب و ورزش می‌شود.

دارو درمانی نیز معمولا شامل مصرف دارو‌های مهار کننده‌های انتخابی باز جذب سروتونین می‌شود مانند پروزاک، زولوفت یا پاکسیل. در کنار دارو درمانی می‌تواند رفتار درمانی شناختی را نیز در پیش بگیرید که به شما یاد داده می‌شود چگونه افکار و رفتار خود را کنترل کنید تا حال عمومی‌تان بهتر شود.

هر درمانی که انتخاب می‌کنید مهم است که هم کمک حرفه‌ای دریافت کنید و هم حمایت افراد خانواده و دوستان مورد اعتماد خود را داشته باشید. درمان افسردگی نیز مانند هر بیماری دیگری، به زمان نیاز دارید، اما مطمئنا" به مرور احساس خواهید کرد که حال‌تان بهتر می‌شود.

تمرین روزانه برای دوست داشتن خودتان و جا انداختن این طرز فکر که لزومی ندارد بهترین باشید، قدم بسیار مهمی برای رسیدن به «حال خوب» است.

رفتار شناختی و رهایی از افسردگی خندان

نقطه‌ی آغاز این است که بدانیم این بیماری حقیقتا وجود دارد و جدی است. تنها زمانی‌ که دلیل‌تراشی برای اثبات اینکه “مشکلی نداریم” را کنار بگذاریم، می‌توانیم به خودمان کمک کنیم. برای برخی افراد همین بینش کافی است تا تغییر کنند زیرا این آگاهی آن‌ها را در مسیری قرار می‌دهد که به‌ دنبال کمک بروند و از بند این افسردگی که گریبانگیر آن‌ها شده است، رهایی یابند.

تمرین‌های تمدد اعصاب و فعالیت جسمی نیز مزایای سلامت روان فوق‌العاده‌ای دارند. مطالعه‌ی انجام‌شده توسط پژوهشگران دانشگاه راتجرز نشان داد که میزان افسردگی در افرادی که دو بار در هفته، تمرینات تمدد اعصاب و ورزش انجام می‌دادند، تا ۴۰ درصد کاهش پیدا کرد.

درمان رفتار ‌شناختی یعنی یادگیری تغییر الگوهای تفکر و رفتار، گزینه‌ دیگری برای افرادی است که دچار این وضعیت هستند. و البته پیدا کردن معنا در زندگی بسیار مهم است. ویکتور فرانکل عصب‌شناس و روانپزشک اتریشی می‌گوید اساس سلامت روان، داشتن هدف در زندگی است. او می‌گوید که ما حتما نباید در شرایط بدون تنش و خالی از مسئولیت و چالش باشیم، اما باید برای چیزی در زندگی تلاش کنیم.

ما می‌توانیم هدف خود را با دور کردن توجه از خود و قرار دادن آن روی چیز دیگر پیدا کنیم. پس یک هدف ارزشمند پیدا کنید و برای رسیدن به آن تلاش کنید، حتی اگر هر روز مقدار کمی تلاش کنید، زیرا این کار می‌تواند تاثیر مثبتی داشته باشد. ما همچنین می‌توانیم هدف خود را با مراقبت از شخص دیگری پیدا کنیم.

ما نورافکن را از سمت خودمان برمی‌داریم و شروع به تفکر در مورد نیازها و خواسته‌های فرد دیگری می‌کنیم. با این کار این حس به سراغ ما می‌آید که زندگی ما مهم است. این کار را می‌توان ازطریق انجام کارهای داوطلبانه یا مراقبت از یکی از اعضای خانواده یا حتی یک حیوان خانگی انجام داد. در نهایت این احساس که زندگی ما اهمیت دارد، به ما هدف و معنا می‌بخشد و این می‌تواند تاثیر قابل‌ توجهی روی سلامتی روان و تندرستی ما داشته باشد.

برای دسترسی به فهرست مراکز مشاوره و متخصصین روانشناسی روی لینک زیر کلیک نمایید:

مرکز مشاوره شرق تهران

پیوند: http://jameesalamat.com/

اختلال شخصیت مرزی، یک بیماری جدی روانی است که رفتار، احساسات، روابط خانوادگی و شغلی فرد را تحت تاثیر قرار می دهد. افراد مبتلا به این نوع اختلال شخصیت، ممکن است در یک لحظه دچار احساسات شدید عاطفی شوند و در لحظه ای دیگر این احساسات فروکش نماید.

...

بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی، با بی‌ثباتی فوق‌العاده در احساسات، رفتار و احساس پوچی مشخص می‌شوند. در واقع هیچ ویژگی به صورت دائمی در فرد دیده نمی‌شود. این بیمار ممکن است در یک موقعیت، فردی را به عنوان «دوست داشتنی‌ترین و مهم‌ترین» در نظر بگیرد و در موقعیت دیگر به عنوان «بی‌رحم‌ترین و استثمار کننده‌ترین» شخص تشخیص دهد. در حقیقت، نقطه تعادلی در زندگی آنها وجود ندارد.

علائم اختلال شخصیت مرزی 

1. روابط ناپایدار

افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی، دارای روابطی ناپایدار با خانواده، فامیل و دوستان خود هستند.
این افراد ممکن است سریعا علاقه شدیدی به یک فرد پیدا کنند و ناگهان از آن شخص متنفر شوند.
هر گونه جدایی و یا تغییر در برنامه مورد انتظار، می تواند یک واکنش شدید و احساس طرد را در بیمار مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ایجاد کند.
هنگامی که این افراد به یک چیز و یا کسی علاقه داشته باشند و آن چیز و یا آن کس از پیش آنها برود، احساس پوچی و انزوا می کنند

2. رفتارهای پرخطر

پول خرج کردن بی رویه یکی از رفتارهای افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی می باشد.
روابط جنسی نامناسب، پرخوری و یا رانندگی کردن خطرزا از رفتارهای پرخطر این افراد می باشد.
این رفتارها ناشی از تصور ضعیف فرد از خودش می باشد.

3. زیاده روی در مصرف مواد مخدر و مشروبات الکلی

این افراد برای فرار از مشکلات و یا آرام شدن، به مواد مخدر و مشروبات الکلی رو می آورند.

4. خشم نا بجا

شرایط خارج از کنترل و یا ناچیز می توانند افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی را بسیار خشمگین کنند.

مثال: اگر والدین و یا همکاران برای مدت کوتاهی، به فرد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی اعتنا نکنند، این فرد از احساس طرد و انزوا، بسیار خشمگین می شود. 

5. آسیب زدن به خود

فرد مبتلا به این اختلال می تواند دارای علائم خطرناکی باشد و مشکلاتی را در ارتباط با تصویر بدن خود و عزت نفس داشته باشند.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی به خودشان صدمه می زنند، مثل بریدن بدن خود با چاقو.
حتی ممکن است فکر خودکشی کنند، در این صورت باید فورا به روانپزشک مراجعه کنند.

 6. احساس پوچی

هنگامی که این افراد به یک چیز و یا کسی علاقه داشته باشند و آن چیز و یا آن کس از پیش آنها برود، احساس پوچی و انزوا می کنند و توانایی مقابله کردن با این احساس را ندارند.
علائم اختلال شخصیت مرزی می تواند شامل احساس بی ارزشی، بی عشقی و پوچی باشد.
یک درمان جدید به نام رفتار دیالیتیکی می تواند برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت مفید باشد

7. ترس از تنهایی

خشم و ترس شدید در این افراد از تنها ماندن سرچشمه می گیرد.
این افراد حتی اگر تجسم کنند که تنها هستند، دچار ترس و عصبانیت می شوند.
ترس از تنها بودن، یک مشکل جدی در روابط خانوادگی ایجاد می کند.

دلایل اختلال شخصیت مرزی

علل این اختلال شخصیت به عوامل ژنتیک و مغزی و علل اکتسابی یا تجارب ناشاد در دوران کودکی می باشد که به نظر برخی روانشناسان هر دو عامل و تعامل آن در ایجاد این اختلال نقش دارد. اما نقش تجارب دوران کودکی خصوصاً سه سال اول عمر بسیار مهم است. بی ثباتی مادر به دلایل مختلف، طرد کودک و عدم وجود دلبستگی امن در دوران کودکی، درگیری بین والدین، تنبیه کودک و بی توجهی به احساسات او، طلاق والدین، والدین گرفتار و ناسازگار و…از علل اصلی این اختلال شخصیت است.

روش های درمان اختلال شخصیت مرزی 

دارو درمانی: برخی از داروها می توانند در کنترل و کاهش علائم و نشانه هایی مانند افسردگی، بی تفاوتی، خشونت و یا اضطراب تاثیر بسیار خوبی داشته باشند. انواع داروهای استفاده شده معمولا از گروه های ضد افسردگی ها، آرام بخش ها و پایدار کننده ها و ثابت کننده خلق و خوی بیمار می باشند. 

مشاوره و روان درمانی: یک درمان جدید که به نام رفتار دیالیتیکی خوانده می شود نیز می تواند برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت مفید باشد و بیماری آنها را کنترل کند.

روان درمانی عمومی: در این روش تمرکز بر روی شرایط و کنترل آن ها می باشد به طوریکه سعی می شود معنای احساسات و درگیری های فرد در شرایط سخت و حساس شناخته شده و فرد را قادر به کنترل آنها کرد. این روند درمانی معمولا نیازمند همکاری خانواده، دوستان و … بوده و معمولا به همراه دارو درمانی استفاده خواهد شد.

درمان های گروهی: نیز می تواند باعث شود افراد رفتارهای خوب را جایگزین رفتارهای بد کنند و به همسالان و دیگر بیماران نیز این کار را یاد دهند.

برای دسترسی به فهرست مراکز مشاوره و متخصصین روانشناسی روی لینک زیر کلیک نمایید:
مرکز مشاوره غرب تهران

پیوند: http://jameesalamat.com/

افراد دچار اختلال شخصیت دور گزین نسبت به طرد شدن بسیار حساس هستند و این شروع علائم این اختلال است. این بیماران نه خجالتی هستند و نه غیر اجتماعی، برعکس علاقه شدیدی به روابط اجتماعی دارند. ولی ترس از طرد شدن مانع اصلی دوری کردن آنها از روابط اجتماعی است. هر نوع ارتباط با دیگران آنان را به شدت مضطرب می‌کند و همیشه این سوال را در ذهن خود دارند که: آیا مرا می‌پذیرد؟

...

فقدان اعتماد به نفس، عدم اطمینان و دست کم گرفتن خود، لحن متواضعانه، ترس از انتقاد و طرد شدن در رفتار و روابطشان مشخص است و معمولا مشاغلی حاشیه‌ای را انتخاب کرده، سالهای سال بدون پیشرفت و موفقیت به کار خود ادمه می‌دهند. این بیماران زمانی روابط اجتماعی با کسی برقرار می‌کنند که تضمین قوی از بابت پذیرش بدون انتقاد به آنها داده شود. بطور کلی این بیماران ترسو هستند.

مثال: "دختر خانمی 27 ساله و مجرد برای اولین بار به درمانگاه مراجعه کرده است. پس از ورود به داخل اتاق مشاور در حالی که سرش را به پایین انداخته بود به آرامی روی صندلی نشست و دست‌هایش را روی زانوانش گذاشت. حتی به درمانگر هم نگاه نکرد". در رفتارش تنش و نگرانی قابل مشاهده بود. پس از مدتی مشاور پرسید:

م: سلام. فکر می‌کنید من چه کمکی می‌توانم به شما بکنم؟
ب: نمی‌دانم.
م: چه چیزی شما را ناراحت کرده؟
ب: (در حالی که سرش رو به پایین است دست‌هایش را تکان می‌دهد و می‌گوید) مردم، حدس می‌زنم.
م: مردم، چطور؟
ب: نمی‌توانم دقیقا بگویم.
م: به نظرم از مردم وحشت دارید؟
ب: سرش را به علامت تایید تکان می‌دهد.
م: فکر می کنید آنها (مردم) می‌خواهند به شما صدمه بزنند؟
ب: نه اینکه واقعا بخواهند اذیتم بکنند. آنها خیلی بد اخلاق و پرخاشگر هستند. آنها من را ساکت می‌کنند.
م: باید خیلی عذاب کشیده باشید؟
ب: (آه می‌کشد) آره … آره. (برای اولین بار به مشاور نگاه می‌کند، چون کمی احساس اطمینان از طرد نشدن در او بوجود می‌آید.)

ویژگی های اختلال شخصیت دوری گزین
خصوصیات عمده این اختلال شخصیت عبارت است از حساسیت زیاد به طرد، تحقیر یا شرمنده بودن. با وجود میل شدید به محبت و پذیرش، احساس خود کم بینی شدید، باعث ترس از برقراری رابطه عاطفی و اجتماعی آنها با دیگران می شود؛ مگر این که به نتیجه رسیده باشند که بدون قید و شرط مورد قبول و پذیرش قرار می گیرند.
افراد عادی به شنیدن نظر و ارزیابی دیگران علاقه دارند، اما این بیماران، با کوچک ترین اشاره منفی از سوی مردم، مستاصل و بشدت متزلزل می شوند؛ بنابراین از برقراری ارتباط سالم و صمیمی با دیگران دوری می جویند و در ارتباطات محدودی که دارند نیز دائما منتظرند دیگران آنها را تحقیر و تمسخر کنند. آنها ممکن است با یک یا دو دوست رابطه نزدیک برقرار کنند، اما تداوم این دوستی، بستگی به پذیرش بلاشرط آنان از سوی دوستان دارد.
این افراد، غالباً افسرده و مضطرب هستند و از عدم کفایت خود در برقراری روابط اجتماعی، خشمگین می شوند. در روابط خانوادگی، شغلی، اجتماعی و زناشویی دچار مشکلات زیادی می شوند. شیوع این اختلال در مردان و زنان تقریبا به طور یکسان متداول است. علت اصلی ایجاد کننده این مشکل، اختلالاتی است که در دوران کودکی و نوجوانی بین افراد مهم خانواده در رابطه با کودک و همچنین در برقراری روابط اجتماعی و عاطفی او پیش می آید.
یعنی بی ارتباطی، تنهایی و نیاموختن روابط اجتماعی در خانواده سبب می شود زمینه این نوع اختلال شخصیت در بزرگسالی ایجاد شود. خانواده هایی که در ارتباط با کودکان خود بی تفاوت، بی علاقه، بی ارتباط، گوشه گیر و بی احساس هستند، اساس ایجاد این نوع اختلال را در کودک پی ریزی می کنند. این اشخاص بسیار تشنه محبت و پذیرش دیگران هستند.
 یکی از ویژگی های اصلی اختلال شخصیت دوری گزین، رویگردانی است، از مردم، از تجربیات جدید و حتی از تجربیات قدیمی. در این اختلال معمولاً ترس از احمق به نظر رسیدن با میل شدید به پذیرش و محبت ترکیب می شوند. افرادی که دچار این اختلال هستند بسیار علاقه مندند وارد روابط اجتماعی یا فعالیت های جدید شوند، اما تا وقتی قول پذیرش غیرانتقادی به آنها داده نشده باشد دوست ندارند حتی به مخاطرات جزیی اقدام کنند.
آنها خجالتی هستند. کوچک ترین نشانه عدم تایید توسط دیگران و کوچک ترین اثر شکست بالقوه موجب دوری گزینی آنها می شود. آنها رویدادهای آشکار بی ضرر را تمسخر تعبیر می کنند.

ملاکهای تشخیص اختلال شخصیت دوری گزین
الگوی مستمر مهار شدگی اجتماعی، احساس بی‌کفایتی و حساسیت مفرط نسبت به ارزیابی منفی دیگران از خود که اوایل بزرگسالی شروع می‌شود و در زمینه‌های گوناگون وجود دارد و برای تشخیص وجود چند علامت از علائم زیر ضروری است:

از فعالیت‌های شغلی مستلزم تماس‌های بین فردی قابل ملاحظه به دلیل ترس از انتقاد، عدم پذیرش یا طرد شدن اجتناب می‌کند.
بدون اطمینان از اینکه مورد محبت قرار خواهند گرفت، میل به معاشرت نشان نمی‌دهد.
بدلیل ترس از شرمساری و مورد تمسخر واقع شدن، در روابط صمیمانه محدودیت نشان می‌دهد.
اشتغال ذهنی با مورد انتقاد قرار گرفتن و طرد شدن، در موقعیت‌های اجتماعی دارد.
بدلیل احساس بی‌کفایتی در موقعیت‌های بین فردی جدید، حالتی مهار شده دارد.
خود را از نظر اجتماعی نالایق، فاقد جذابیت یا پست‌تر از دیگران تصور می‌کند.
در اقدام به ریسک شخصی یا درگیر شدن در فعالیت‌های تازه به دلیل احتمال شرمندگی، بسیار مردد است.
تشخیص افتراقی اختلال شخصیت دوری گزین
اختلال شخصیت اسکیزوئید
بیماران دچار اختلال شخصیت اسکیزوئید روابط اجتماعی را بی‌معنی تلقی می‌کند، بنابراین روابط اجتماعی ندارند، در حالی که بیماران اختلال شخصیت دوری گزین (اجتنابی) مشتاق روابط اجتماعی هستند ولی ترس از طرد شدن باعث انزوا و دوری در آنها می‌شود.

اختلال شخصیت مرزی و نمایشی
شخصیت دوری گزین مانند شخصیتهای مرزی و نمایشی پرتوقع و تحریک پذیر نیستند.

دلایل اختلال شخصیت دوری گزین
بعضی تحقیقات نشان داده‌اند که شخصیتهای دوری‌گزین در روابطشان از مکانیسم مراقبت افراطی استفاده می‌کند، بدین معنی که آنها همواره مشغول ارزیابی تمام تماس‌های اجتماعی و انسانی خود از لحاظ نشانه‌های فریب، تحقیر و زبونی هستند. استفاده از این مکانیسم باعث افزایش جذب جنبه‌های منفی در روابط می‌شود که منتهی به ناراحتی افراد مرتبط با آنها و صدمه بیشتر روابطشان می‌شود.

درمان اختلال شخصیت دوری گزین
روان درمانی
اگر درمانگر بتواند اعتماد و اطمینان بیمار را نسبت به طرد نشدن در هر شرایطی بدست آورد درمان با موفقیت آغاز و ادامه پیدا خواهد کرد. در روان درمانی این بیماران می‌توان از آموزش ابراز وجود (Self Assertiveness Education) استفاده کرد. ولی باید در دادن تکالیف مهارت اجتماعی احتیاط کرد، چون شکست بیمار موجب تشدید عدم احترام به نفس در او خواهد شد. همچنین گروه درمانی و رفتار درمانی می‌تواند کمک کننده باشد.

دارو درمانی
همراه با روان درمانی برای کاهش اضطراب و افسردگی همراه با اختلال می‌توان از داروهای ضد اضطراب و ضدافسردگی‌ها برای تسریع در فرآیند درمان استفاده کرد.

برای دسترسی به فهرست مراکز مشاوره و متخصصین روانشناسی روی لینک  زیر کلیک نمایید:

مرکز مشاوره جنوب تهران

پیوند: http://jameesalamat.com/

مهم تريـن ويژگی اختلال شخصیت بدبین یا پارانوید عبارت است از سوءظن و بی اعتمادی به ديگران مبتلايان چنين می پندارند که ديگران آنان را مورد آزار، بهره کشی يا فريب قرار می دهند، در حالی که واقعيت چنين نيست.

...

ين افراد بدون هيچ دليلی، يا بر اساس شواهد ناچيز و بی اهميت، دچار اين شک هستند که ديگران بـر ضد آنان توطئـه می کننـد. درباره وفاداری همسر، بستگان و دوستان خويش هميشه تـرديـد دارند و اعمال آنان را به دقت مورد ريزبينی قرار می دهند تا شواهدی حاکی از نيات خصمانه آنان بيابند. حتی تشويق و تعريف، اغلب مورد سوءتعبيـر قـرار می گيـرد.
  
اين افراد به صورت بيمار گونه، حسود هستند. اغلب بدون اينکه شواهدی موجود باشد، مظنون به خيانت همسرشان هستند. از آنجا که قادر به اعتماد کردن به ديگران نيستند، نياز شديد به خودکفايی و استقلال دارند.

 عوامل  ابتلا به اختلال شخصیتی پارانوئید 

عوامل ارثی را در ايـن اختلال دخيل دانسته اند، اما به نظـر می رسد نقش محيط اوليه پرورش کودک نيز بسيار مهم است. محيط خانوادگی سرد، انزواجو، بی اعتمادی و سوءظن، موقعيت های برانگيزنده حسادت و کاهنده احترام به نفس، بدرفتاری از سوی والدين و رفتار و گفتار طعنه آميز و دارای معانی دوگانه از سوی آنان همه در ايجاد شخصيت پارانوئيد نقش دارند.

 اين اختلال در 5/. تا 2/5 درصد کل جمعيت گزارش شده است.

بعضی از این افراد حتی همسر 60 ساله خودشان را هم به داشتن ارتباط با باغبان و پستچی و خدمتکار متهم می کنند. وقتی با ناباوری دیگران روبرو می شوند مسئله را پیش خودشان نگه می دارند و با دیگران در میان نمی گذارند. در حالی که رفتار و واکنشهای شان کاملاً تغییر می کند و تلخی و کنایه گوئی تحمل ناپذیری را سبب می شود

 عموما می بینیم که حتی اتفاقات پیش پا افتاده ای چون جریمه یا پیچیدن کسی در هنگام رانندگی جلوی آنها یا اعتراض کوچک همسایه به عنوان علامت کاملاً موجهی بر دشمنی و خیانت و غیره تعبیر می شود. این نوع شخصیت در افرادی که دیگران را به بهانه های مختلف به دادگاه می کشانند، آنها که تبعیضات نژادی قائل می شوند یا بین کسانی که انتقام های وحشتناک می گیرند بسیار دیده می شود.

علائم اخلاقی شخصیت پارانوئید

1. یکی از خصائص انسانی که ما به کرات دیگران را به آن تشویق می کنیم بخشش و گذشت است. که در این افراد مطلقاً بخشودن و فراموش کردن وجود ندارد.
2. تعبیرهای غلط نسبت به گفتار و رفتار دیگران 

مثال: دستگاه تهویه منزل خراب شده آقایی برای تعمیر آمده، در مقابل سوال میزان هزینه، جواب داده ” برای معاینه و تشخیص پنجاه هزار ریال و تا معاینه نکنم نمی تونم بگم خرجش چقدر می شود.” این یک گفتگوی ساده و منطقی است ولی در مورد این افراد مسئله به این سادگی حل نخواهد شد زیرا حتی اگر این شخص پول هم نگیرد و دستگاه تهویه را درست کند بلافاصله یک دلیل احساسی به او نسبت داده می شود، اگر بگوید فلان قطعه سوخته باید تهیه کنم و باید روز دیگری بیاورم و وصل کنم، جای شک جدیدی را باز خواهد کرد ….

3. گرفتاری در رابطه با محل کار: اغلب با کارفرما گرفتاری دارند. از آنجایی که ایجاد ارتباط انسانی در این افراد دچار گرفتاری است با همکارانشان صمیمی نیستند و نهایتاً هر چند کیفیت کار آنها خوب باشد نتیجه چشم گیری نخواهد داشت. اگر کارفرما هستند به علت فقدان محبت و دلسوزی و تعبیرهای ناگوار از رفتار زیر دستان با آنها هم مشکلاتی خواهند داشت.

4. از نظر عاطفی این افراد اغلب در تنهایی عاطفی به سر می برند. همیشه دیواری از ملاحظه بین این افراد و دیگران وجود دارد، با والدین، فرزندان، با همسر و دوستانشان. با هیچ کس از صمیم قلب ارتباط عشقی و عاطفی پیدا نمی کنند. راز خودشان را با دیگری در میان نمی گذارند.

5. بدلیل تهمت های ناروا به همسر و فرزندانشان یا برچسب های خیانت و نادرستی به نزدیکان، درگیری های خانوادگی دارند.

6. شایعاً در گیر شکایات دادگاهی هستند، چه این که از دیگران شکایت کرده باشند یا به خاطر انتقام جویی های ناروا از آنها شکایت شده باشد.

10 تا 30 درصد بیماران بستری در بیمارستان های روانی و 2 تا 10 درصد مراجعین به درمانگاههای روانی به این بیماری مبتلا هستند.
سن شروع بیماری آغاز بزرگسالی است (حدود 18سالگی)
پس به طور خلاصه این ها انتظار دارند که مورد تجاوز و تهدید قرار بگیرند، وفاداری و صداقت نزدیکانشان را مورد سوال قرار می دهند، رازشان را به کسی بازگو نمی کنند. در گفتگوهای معمولی توهین های پنهانی می بینند. خلاف های دیگران را فراموش نمی کنند و نمی بخشند. در مقابل مسائل قابل اغماض خشم بسیار نشان می دهند و تهدید به تلافی می کنند.

انواع پارانويا

 «پارانويا» اصطلاحی است که توسط متخصصان سلامت روان برای توصيف سوء ظن (يا عدم اعتماد) به کار برده شده است که در مکالمه های روزمره و اغلب در مواقع عصبانيت، به طور ناشايستی استفاده می شود. سوءظن ساده، «پارانويا» نيست. «پارانويا» می تواند خفيف باشد و شخصی که تحت تأثير آن قرار گرفته، ممکن است عملکرد به نسبت خوبی در جامعه داشته باشد، هم چنين می تواند شديد باشد و فرد را درمانده سازد. 

1. اختلال شخصيت پارانوئيد

«فرهاد» در يک اداره بزرگ مشغول به کار است. هنگامی که ديگر همکاران، ترفيع دريافت می کنند، او احساس می کند رئيس، برنامه ای برای او دارد و هيچ گاه ارزشی برايش قائل نيست. او اطمينان دارد که همکارانش مهارت های او را دست کم می گيرند. هنگامی که ديگران مشغول صرف چای هستند، به آنان خيره می شود چرا که فکر می کند آنان وقت شان را صرف صحبت کردن درباره او می کنند.

 اگر ببيند گروهی از افراد در حال خنديدن هستند، تصور می کند او را مسخره می کنند و بيش تر وقتش را به فکر کردن درباره بدرفتاری هايی که به او کرده اند، صرف مي کند. اين عمل، او را رنج می دهد، رئيس به او می گويد که يا بايد خودش را اصلاح کند و يا در سمت پايين تری ايفای نقش نمايد. اين موضوع، سوءظن «فرهاد» را به طور کامل تقويت کرده است. او در مدت کمتر از هفت سال، شش بار شغلش را عوض کرده است. فرهاد «اختلال شخصيت پارانوئيد» دارد.

درمان اختصاصـی اختلال «شخصيت پارانوئيد» عبارت است از: روان درمانـی اما ويـژگی های شخصيتی ايـن بيماران مانع عمده ای در ايجاد رابطه درمانی مناسب است.

علائم ظاهری شخصیت پارانویید

شماری از مردم، بدون دليل، سوءظن دارند تا جايی که افکار «پارانوئيد»، کار و زندگی خانوادگی آنان را مختل کرده است. به اين قبيل افراد گفته می شود که شخصيت پارانوئيد دارند که ويژگی آنان چنين است:

سوءظن: بی شک نشانه «پارانوئيد»، عدم اعتماد دائم است. افرادِ دارای «اختلال شخصيت پارانوئيد»، به طور دائم يک حالت آماده باش به خود می گيرند چرا که دنيا را به عنوان يک مکان تهديد آميز تلقی می کنند. آنان به طور کامل مراقب بوده و ممکن است در جست وجوی نشانه های تهديد آميز برآيند. افرادي که از «پارانوئيد» رنج می برند، نمی توانند از ترس ها رهايی يابند. آنان به طور دائم در انتظار فريب و نيرنگ از طرف ديگران هستند و در وفاداری و صداقت آنان شک دارند.

حساسيت: آنان به دليل اين که حالت گوش به زنگ فوق العاده ای دارند، به چيزهای خيلی پيش پا افتاده توجه می کنند و ممکن است در جايی که هيچ گونه تقصيری ندارند، احساس گناه کنند، در نتيجه تمايل دارند تدافعی و مخالفت جويانه عمل کنند. هنگامی که مرتکب خطايی می شوند، نمی توانند انتقاد را بپذيرند، حتی کم ترين انتقاد را، با وجود اين، بسيار زياد از ديگران انتقاد مي کنند. ممکن است ديگران بگويند که اين افراد از کاه، کوه می سازند.

سرد و گوشه گير: اين افراد، علاوه بر اين که ناسازگار و جدی هستند، از نظر عاطفی نيز اغلب جدای از ديگران می باشند. آنان به نظر سرد می آيند و در واقع در برابر ديگران از ابراز صميميت پرهيز می کنند، آنان به خاطر عقلانيت و واقع گرايی، به خودشان می بالند. به احتمال زياد در جامعه عملکرد شايسته ای از خود نشان می دهند و ممکن است در جست وجوی يک جايگاه اجتماعی برآيند. 

2. اختلال هذيانی پارانوئيد

هذيانی ها به طور اساسی باورهای بازدارنده ای دارند که غير واقعی می باشند. در اختلال های هذيانی، اغلب پنج زمينه هذيانی ديده می شود، در بعضی افراد، بيش از يکی از اين زمينه ها وجود دارد.

 «احمد» يک تايپيست با کيفيت و کارآمد است. کارفرما و همکارانش به ارزش نقش او در اداره واقف اند اما او هر شب نامه هايی به مقامات عالی مرتبه کشوری می نويسد. او احساس می کند خداوند به روح او نور داده است تا بيماران سرطانی را شفا بدهد و می خواهد يک مرکز درمانی بزرگ راه بيندازد و به وسيله آن، تمام بيمارانش را مداوا کند تا همه ي دنيا بدانند که او راست می گفته است.

 خيلی از نامه های او بی جواب می مانند و يا جواب رد دريافت می کنند که فقط اين احساس را به او می دهند که هيچ کس نمی تواند بفهمد که اگر تنها يک فرصت به او بدهند، او قادر خواهد بود بيماران سرطانی را نجات ببخشد. هنگامی که يکی از نامه های او که برای مقام رسمی نوشته است، پاسخ منفی می گيرد، او اطمينان دارد که آن مقام اداری، دانش و توانايی او را ناديده گرفته است.

 گاهی وقت ها دچار نااميدی می شود از اين که جهانيان هرگز نمی دانند که او چه اندازه فوق العاده و شگفت انگيز است اما با اين حال، دست بردار نيست و از نوشته هايش به طور دقيق محافظت می کند. «احمد» از اختلال «هذيان بزرگ منشی» رنج می برد.

 بيشترين هذيان معمول در اختلال هذيانی، از نوع آزار و اذيت است. افراد مبتلا به اين نوع اختلال، معتقدند که ديگران در صدد مسموم کردن و دارو خوراندن به آنان هستند، توطئه هايی برای از بين بردن آبرو و اعتبار آنان به راه انداخته و يا حتی درصددند که آنان را به قتل برسانند. آنان بعضی مواقع به قصد اصلاح کردن بی عدالتی های تصوری، دست به دادخواهی می زنند.

 درمان دارويی بـرای مقابله با اضطـراب و پريشانی بيـمار و يا دوره های آشفتگی شديد و انديشه های شبه هذيانی او مفيد است به کسانی گفته می شود که بیش از اندازه محتاط و مشکوک هستند. این افراد بطور معمول در حال کشف کردن خیانت و تجاوز و بدعهدی دشمنان دوست نما هستند.(البته بقول خودشان). ولی اگر بی اساسی تهمت هایشان را به آنها ثابت کنیم بلافاصله خود ما هم جزء دشمنان محسوب خواهیم شد.

علائم ظاهری اختلال هذیانی پارانوئید

هذيان حسادت: نوع ديگری از هذيان که رايج تر است، «هذيان حسادت» می باشد. هرگاه همسر اين افراد تأخيری هر چند کوتاه در آمدن به خانه داشته باشند، آن را به بی وفايی و بدقولی همسرشان نسبت می دهند.

هذيان شهوانی: در «هذيان شهوانی»، فرد به طور خيالی تصور می کند افراد دارای مقام بالا يا اشخاصی که شهرت همگانی دارند، او را دوست دارند. افراد با هذيان های شهوانی، اغلب افراد مشهور را به خاطر نامه های بی شمار، گفت وگوهای تلفنی، ملاقات و دزدکی تعقيب کردن، به ستوه مي آورند.

هذيان عظمت: افراد دارای «هذيان عظمت» احساس می کنند يک نيروی ويژه به آنان اعطا شده و اگر آنان اجازه داشته باشند که اين نيروها را به کار گيرند، می توانند بيماری ها را علاج کنند، فقر و تنگ دستی را از بين ببرند، صلح را در جهان برقرار سازند و يا شاهکاری فوق العاده انجام دهند.

هذيان های جسمانی: افراد دارای «هذيان های جسمانی»، متقاعد شده اند که چيزهای بسيار بدی در بدن آنان وجود دارد که بوهای نادلپذيری به بيرون منتشر می کند. آنان به دليل اين قبيل هذيان ها، تمايل به کناره گيری از افراد جامعه دارند.

پژوهش های نظام مندی در اين رابطه که افراد دارای اختلال هذيانی برای ديگران خطرناک هستند يا نه، صورت نگرفته است اما تجربيات بالينی نشان داده اند که اين قبيل اشخاص، به ندرت گرايش به آدم کشی دارند. بيماران هذيانی به طور عموم، افراد خشمگينی هستند و با اين حال، همه چيز را به عنوان تهديد تلقی می کنند و در موارد نادری از خود خشونت نشان می دهند. قربانيان آنان به طور معمول، افرادی هستند که ناخواسته توسط نقشه های هذيانی آنان غافل گير می شوند. بيش ترين خطر افراد مبتلا به اختلالات هذيانی، متوجه همسرشان می باشد.

3. اسکيزوفرنی پارانوئيد (روان گسيختگی، روان پريشی)
 «محسن» تمايل چندانی به دانشگاه رفتن نداشت و به گرفتن ديپلم و رفتن بر سر يک شغل قانع بود اما هنگامی که دريافت برای رسيدن به اهدافش، نياز به تحصيلات عالی دارد، برای تحصيل در نزديک ترين دانشگاه اقدام نمود. خانه ای را به همراه چند جوان ديگر اجاره کرد و تحصيلاتش را به درستی به انجام می رساند. «محسن» در پايان سال دوم، از غذا خوردن با ديگران، خودداری می کرد و فقط غذای کنسرو شده می خورد تا از مسموم نشدن خودش اطمينان حاصل کند.

هنگامی که احساس کرد هم اتاقی هايش در صددند که اتاقش را با گاز، آلوده کنند، از دانشگاه ترک تحصيل کرد و به خانه برگشت. در خانه، اتاقش را به طور کامل تميز می کرد و در آن را قفل می نمود تا پدر و مادرش نتوانند وارد شده و آن جا را آلوده کنند. يک قابلمه  برقي خريده بود و تمام غذاهايش را در آن درست می کرد.

اگر مادرش او را وادار می کرد که به همراه خانواده غذا بخورد، مادرش را متهم می کرد که می خواسته او را مسموم کند. در نهايت، پدر و مادرش موفق شدند او را متقاعد کنند که به ديدن يک روان پزشک برود. اختلال او به عنوان «اسکيزوفرنی» از نوع پارانويا تشخيص داده شد. «محسن» با تجويز دارو و درمان فردی و گروهی، به اندازه کافی بهبود پيدا کرد.
 

افراد دارای «اسکيزوفرنی پارانوئيد» به طور عموم، هذيان ها و توهمات نامأنوس شديد و به طور تقريبی در يک زمينه خاص دارند، بعضی مواقع صداهايی می شنوند که ديگران قادر به شنيدن آن ها نيستند.

دلایل  اختلال پارانوئيد

 ژنتيک (ارث يا وراثت): تحقيقات اندکی درباره نقش وراثت در پيدايش «پارانوئيد» صورت گرفته است. بعضی مطالعات نشان داده اند که وقتی يکی از دوقلوهای يک تخمکی همسانِ مبتلا به اسکيزوفرنی، علائم پارانوئيد از خود نشان می دهد، ديگری نيز به طور معمول چنين است. تحقيقات اخير نشان داده اند که اختلال های پارانوئيد در افراد مبتلا به «اسکيزوفرنی» نسبت به عموم جامعه، متداول تر است.
 
زيست شيمی: مصرف داروهايی نظير آمفتامين ها، کوکائين، ماری جوانا، PCP،LSD يا ديگر محرک ها و ترکيبات روان گردان، ممکن است به علائمی از تفکر يا رفتار پارانوئيدی منجر شوند. بيماران دارای اختلال های ذهنی شديد نظير «اسکيزوفرنی پارانوئيد» ممکن است در اثر مصرف اين داروها، علائم وخيم تری پيدا کنند.
 
استرس: بعضی از دانشمندان معتقدند «پارانويا» ممکن است واکنشی در برابر سطوح بالايی از فشار زندگی باشد. نکته ای که از اين عقيده حمايت می کند، مشاهده اين وضعيت است که «پارانويا» بيش تر در ميان مهاجران، اسيران و زندانيان جنگی و افرادی که متحمل فشارهای شديد هستند، شايع می باشد.

 درمان اختلال پارانويا

درمان این افراد اگر حاضر به معالجه باشند اغلب زمانی است که گرفتار افسردگی یا اضطراب شده باشند و شایعاً پیش از آن که بتوانیم درمانشان کنیم به علت شک و تردید درمان را رها خواهند کرد. در موارد خاصی بستگان بیمار او را به درمان تشویق می کنند. در برخی موارد قادر به مجبور کردن بیمار خواهند بود و در برخی موارد نهایتأ از درمانهای دارویی بدون اطلاع بیمار استفاده می کنند، که در مورد کسانی که تحت سرپرستی قانونی دیگری هستند یا سن آن ها از 18 سال به پایین باشد موجه و قابل انجام است در حالی که گروه کثیری از این افراد خودکفا و بالغ شناخته شده اند و هر گونه درمان بدون رضایت آنها غیر قانونی است.

 قدم اول درمان ایجاد ارتباط صادقانه و حمایت گرانه از طرف یک تراپیست است. زمانی که فرد مبتلا به درمانگر خودش اعتماد کرد و توانایی در میان گذاردن رازش را پیدا کرد می بینیم که چقدر این موجود به ظاهر خودکفا از ناامنی، آسیب پذیری، ضعف و احساس حقارت رنج می کشد. روان درمانی شخصی در نهایت با گروه درمانی همراه خواهد شد و در صورت نیاز حاضر به مصرف دارو هم خواهند بود.

دارو درمانی: درمان به وسيله داروهای ضد جنون مناسب، ممکن است به بيمار پارانوئيد کمک کند تا بر برخی علائم بيماری غلبه کند، هر چند ممکن است عملکرد بيمار بهبود بيابد اما نشانه های «پارانويا» دست نخورده باقی می مانند. برخی مطالعات خاطر نشان کرده اند که نشانه های بهبودی به دنبال درمانِ دارويی می آيد. هم چنين اين يافته ها چنين پيشنهادی را نيز طرح می کنند که در برخی موارد، کاهش «پارانويا» ناشی از دلايل روان شناختی است تا عملکرد دارويی.
 

روان درمانی: گزارش هايی که از بررسی بر روی موارد فردی، ارائه شده، چنين پيشنهاد می کنند که ايجاد يک موقعيت ويژه برای ابراز سوءظن و خودترديدی که به وسيله روان درمانی به وجود می آيد، می تواند به عملکرد بيمار پارانوئيد در جامعه کمک کند. انواع ديگر روان درمانی که تأخير آن ها در بهبود عملکرد اجتماعی بدون کاهش محسوس هذيان گزارش شده است، شامل هنر درمانی، خانواده درمانی و گروه درمانی می باشد.

 برای دسترسی به فهرست مراکز مشاوره و متخصصین روانشناسی روی لینک زیر کلیک نمایید:

مرکز مشاوره شمال تهران